Myślałem dość długo z czego zrobić nogi do tej ławy kawowej.
Dębowe? Byłoby za bardzo standardowo. Sosnowe stare bale.? Fajne ale szlachetny dąb i jesion z sosnowymi nogami?
Myślałem także o mahoniu, który ożywiłby całość.
Opór miałem największy ze świadomością, że mahoniowe nogi podniosą znacząco koszt. Ale co tam. Nie można wszystkiego sprzedawać za 5 zł.
Co ja Chińczyk wyrobnik jestem?
Wiem, że wielu rękodzielników się nie ceni. Ale to ich sprawa. Ja zauważyłem już kiedyś, że dając niezbyt wygórowane ceny też czasami nie mogłem ich sprzedać.
A cały sekret jak mi się wydaje tkwi w tym, że to nie cena jest problemem sprzedaży, a odpowiedni Klient uszanujący ręczną pracę i wysokiej jakości materiał. Klient, który wie czego chce i ceni sobie trwałość.
Wróćmy jednak do nóg. Pewnie niektórych zdziwi, że nie są one czerwone, dające czerwienią po oczach. Nogi były przed chwilą obrabiane. Szlifowane i docinane. Jest na nich jeszcze zapewne troszkę kurzu.
Teraz będę polerował je drobniutkim papierem ściernym i wełną stalową.
Muszę jeszcze nawiercić otwory pod śruby mocujące nogi do jesionowej ramy blatu.
I znów trzeba będzie oszlifować okolice wywierconych otworów.
Kolor tego pięknego czerwonego drewna wyjdzie na światło dzienne dopiero po zaolejowaniu.
W nogach zamontuję śruby do poziomowania. Ułatwi to zapewne dobre ustawienie na różnych powierzchniach. Zakładam. że ławę nabędzie osoba, która może mieć podłogę kamienną lub ze starych desek. I dzięki śrubom wypoziomowanie lawy będzie o wiele prostsze.
Być jutro lub po jutrze ława będzie gotowa do sprzedaży. Na weekend planuję sesję zdjęciową przedmiotów, które zrobiłem w ostatnim czasie.
Pozostały ostatnie szlify, które mam nadzieję wykonać najpóźniej jutro.
